by Wim Galle | Vol 42 (4) 2024
Samenvatting: De wettelijke mogelijkheid tot euthanasie heeft ook een duidelijke weerslag op het klinisch werkveld en vormt een fundamentele verandering. Het is dus essentieel om na te denken over de implicaties, een reflectie gegrond in het concrete klinische werk en vanuit een psychoanalytische ethiek. Deze tekst fungeerde eerst als discussietekst binnen de instelling waar de auteur werkzaam is, om vervolgens omgevormd te worden tot visietekst van de afdeling. Zonder te vervallen in een al te eenduidige handleiding wil de tekst de lezer vooral zelf aan het denken zetten, vanuit de eigenheid van ons werkveld. Een specifieke aandacht voor het statuut van het symptoom en de ondraaglijkheid daarvan vormt daarbij een belangrijk kompas, gekoppeld aan een subjectnotie en het belang van de overdrachtshantering. Dit mondt uit in een specifieke klinische strategie ‘van-neen-zeggen’.
by Jan-Jasper Persijn | Vol 42 (4) 2024
Samenvatting: In deze tekst gaat de auteur in op het vraagstuk en het enigma van de suïcide en, daaraan gekoppeld, de onmogelijkheid, het niet weten, het tekort en het teveel dat deze aan de orde stelt. Langsheen een wat meanderende theoretische, filosofische en klinische verdieping komt daarbij meer specifiek, vanuit het eigen werkveld, de kliniek van de psychose in het vizier. In een eerste deel, ‘Suïcide als act’, gaat hij in op wat vanuit de psychoanalyse meestal met suïcide in verband wordt gebracht: de passage à l’acte, de problematiek van het object, de melancholie. In een tweede deel, ‘Suïcidaliteiten in de hedendaagse kliniek’, graaft de auteur de grond af van een aantal hedendaagse derivaten van de psychiatrie rond suïcide: het begrip ‘suïcidaliteit’, de zogeheten ‘chronische’ suïcidaliteit en het ideaal van de ‘suïcidepreventie’. Naast de kwestie wat deze afgeleide modaliteiten proberen zeggen en klinisch overspannen, wordt ook enige aandacht besteed aan de vraag wat de hulpverlener aan moet met hoe deze ‘kliniek van de suïcide’, onvermijdelijk, affecteert.
