by Ariane Hofmans | Vol 41 (3) 2023
Samenvatting: Binnen de kliniek van de psychose kunnen we niet voorbij het lichaam, in het bijzonder daar waar het lijden (psychisch en somatisch) zich zo brutaal gaat nestelen dat deze reële dimensie van het lichaam ons perplex laat. De praktijk van packing als zorg is een poging om via een lichamelijke omwikkeling een psychische omhulling te reconstrueren om toegang te krijgen tot de geschiedenis van het subject. In deze tekst leiden fragmenten uit de behandelingsgeschiedenis van twee vrouwen ons, doorheen de meanders van hun existentieel lijden, in op deze praktijk. We tonen tevens aan dat deze zorg een proces is dat permanent in dialoog staat met het collectief.
by Mileen Janssens | Vol 41 (1) 2023
Samenvatting: Het concept tacit knowledge, impliciet inzicht of weten, werd in 1962 gelanceerd door de arts en natuurkundige Michael Polanyi. Hij breidde het later uit tot persoonlijke kennis en kenniscreatie. Het begrip wordt nu door sommige medische specialisten opnieuw ingevoerd om te pleiten voor een (andere) epistemologische houding ten opzichte van het eigen medisch handelen, om voor complexe problemen niet terug te vallen op hetzij one-size-fits-all-oplossingen, hetzij op ‘buikgevoel’ of op ‘de kunst der geneeskunde’. De vermaatschappelijking van de zorg voor mensen met langdurig en complex psychisch lijden, zoals autisme en psychose, voedt de noodzaak om na te denken over andere manieren van zorg die niet alleen gericht zijn op aanpassing. Andere plaatsen, andere acties en gebaren, andere ruimtes en instrumenten, andere collectieve initiatieven om de ander overdrachtelijk tegemoet te komen. Autisme en psychose zijn niet gebaat bij de objectivering van een klassiek-wetenschappelijke benadering. Polanyi benadrukt het belang van een persoonlijk verantwoordelijk, gepassioneerd en vaak eenzaam engagement voor wie zich laat inspireren door het idee van dergelijke intuïtieve kennis. Het begrip helpt om de dialoog met het normatieve maatschappelijke denken over psychiatrische zorg gaande te houden. Deze is een intuïtieve tekst.
by Ariane Hofmans | Vol 27 (3/4) 2009
This article explains how packing as a cure affects the subject and her body in a special therapeutic way. The encounter with a young psychotic woman and her suffering, written all over her body, led us to initiate this treatment which takes the body as a privileged route of access for therapy. Packing as a cure is an attempt to create a corporeal development with the aim of reconstructing a psychic envelope and as such providing access to a history that is singular. We will demonstrate how this cure is a process of permanent dialogue with the collective. Using clinical material we will illustrate how the platform of packing and theatre gives this woman the opportunity to become the author of her own personal story.
