Samenvatting: Dit artikel onderzoekt de relatie tussen het (auto)biografisch narratief en het oeuvre bij de Braziliaanse schrijfster Clarice Lispector en de Duitse kunsthistoricus Aby Warburg en hoe de psychoanalyse in dit geval als ‘hermeneutische hulpwetenschap’ kan functioneren. Het ‘motief’ kan hierbij begrepen worden als een narratief instrument om vorm te geven aan het overweldigende, als abject ervaren reële. De intrusie van het traumatiserende niet-tekstuele in de artistieke en theoretische verbeelding van het oeuvre wordt via de herhaling, de herneming en de verschuiving van het motief zowel op een afstand gehouden als uitgedrukt. Het motief laat ook toe het autobiografische relaas, het oeuvre en de bredere culturele context met elkaar in relatie te brengen.
Search
Latest articles
- “I don’t stop; I start again.” The position of the analyst in ‘long term care’By Glenn Strubbe
- Vampires, Viruses and Verbalisation: Bram Stoker’s Dracula as a genealogical window into fin-de-sièc…By Hub Zwart
- Psychoanalysis: a symptomatic problemBy Evi Verbeke
- The Violence of Right: Rereading ‘Why War?’By Jens De Vleminck
Keywords
Addiction
Aggression
Applied psychoanalysis
Architecture
Art
Body
Case study
Child analysis
Collecting
Death
death drive
desire
ethics
Fantasy
Freud
Gaze
Identity
Institution
Institutional Psychotherapy
interpretation
Jacques Lacan
Jouissance
Lacan
Language
Literature
Memory
Narcissism
Object a
Oedipus
Outsider Art
Psychoanalysis
Psychose
Psychosis
Real
Repetition
Repression
Sade
Signifier
Subject
Sublimation
Transference
Trauma
Unconscious
Violence
Writing