VORMEN VAN LEVEN. HET AUTOBIOGRAFISCH MOTIEF BIJ CLARICE LISPECTOR EN ABY WARBURG.

by | Vol 38 (3) 2020

Samenvatting: Dit artikel onderzoekt de relatie tussen het (auto)biografisch narratief en het oeuvre bij de Braziliaanse schrijfster Clarice Lispector en de Duitse kunsthistoricus Aby Warburg en hoe de psychoanalyse in dit geval als ‘hermeneutische hulpwetenschap’ kan functioneren. Het ‘motief’ kan hierbij begrepen worden als een narratief instrument om vorm te geven aan het overweldigende, als abject ervaren reële. De intrusie van het traumatiserende niet-tekstuele in de artistieke en theoretische verbeelding van het oeuvre wordt via de herhaling, de herneming en de verschuiving van het motief zowel op een afstand gehouden als uitgedrukt. Het motief laat ook toe het autobiografische relaas, het oeuvre en de bredere culturele context met elkaar in relatie te brengen.

Related articles

  • De functie van het druggebruik

    Geen Abstract

  • Genieten en genoten worden: een studie over genot aan deze en gene zijde van het lustprincipe

    Genot is een van de kernconcepten binnen Lacans onderwijs. Dit artikel poogt iets van dit domein vast te grijpen, eerst vanuit filosofische hoek, vervolgens vanuit psychoanalytische hoek. Binnen het veld van de filosofie wordt het accent op Plato en Aristoteles gelegd. De eerste definieert genot als effect van wat iemand doet, de laatste als de manier waarop iemand iets doet. Beide filosofen koppelen genot aan het goede. Dit is waar het veld van de psychoanalyse een ander standpunt inneemt. Hoewel…

  • Over waakvuurtjes en ontembare vlammen. Anorexia: dorstig wegslikken van het verlangen?

    Onderhavige tekst betreft de schriftelijke neerslag van een lezing gepresenteerd op de Idesça Studiedag ‘Liefde, verlangen en genot bij het anorectisch subject’ (04-03-2015). Aan de hand van enkele uitgesponnen theoretische draden, en gekaderd binnen de illustratie van casus Justine, poogt de auteur een subject-respecterend licht te werpen op de creatie van (en keuze voor) anorectische symptomen als destructie- en creatieve oplossingspogingen; namelijk (steeds singulier overgedetermineerde) manieren om zich krampachtig te proberen bevrijden uit een verstikkende gezinsdynamiek, waarin de ‘patiënte’ tot…