OVER VASTGEPRIKTE VLINDERS EN VLEUGELS DIE ALLEEN MAAR WILLEN SCHEUREN
Samenvatting: In deze tekst gaat de auteur in op het vraagstuk en het enigma van de suïcide en, daaraan gekoppeld, de onmogelijkheid, het niet weten, het tekort en het teveel dat deze aan de orde stelt. Langsheen een wat meanderende theoretische, filosofische en klinische verdieping komt daarbij meer specifiek, vanuit het eigen werkveld, de kliniek van de psychose in het vizier. In een eerste deel, ‘Suïcide als act’, gaat hij in op wat vanuit de psychoanalyse meestal met suïcide in verband wordt gebracht: de passage à l’acte, de problematiek van het object, de melancholie. In een tweede deel, ‘Suïcidaliteiten in de hedendaagse kliniek’, graaft de auteur de grond af van een aantal hedendaagse derivaten van de psychiatrie rond suïcide: het begrip ‘suïcidaliteit’, de zogeheten ‘chronische’ suïcidaliteit en het ideaal van de ‘suïcidepreventie’. Naast de kwestie wat deze afgeleide modaliteiten proberen zeggen en klinisch overspannen, wordt ook enige aandacht besteed aan de vraag wat de hulpverlener aan moet met hoe deze ‘kliniek van de suïcide’, onvermijdelijk, affecteert.